σύρμα

το, ΝΜΑ [σύρω]

νεοελλ.

1. μεταλλικός αγωγός ηλεκτρικής ενέργειας

2. το μέρος από το οποίο περνούν συνήθως τα θηράματα

3. (ως συνθηματική λέξη που χρησιμοποιείται για προειδοποίηση) προσοχή, φυλάξου

4. φρ. «πολύστρεπτο σύρμα»

(ηλεκτρολ.) σύρμα από πολλούς λεπτούς μεμονωμένους εξωτερικά με βερνίκι αγωγούς που είναι συνεστραμμένοι σε ελικοειδή πλέξη, το οποίο χρησιμοποιείται στις υψηλές συχνότητες για περιορισμό τών απωλειών λόγω επιδερμικού φαινομένου ή ρευμάτων Φουκώ

νεοελλ.-μσν.

μεταλλικό νήμα κυκλικής συνήθως διατομής

μσν.-αρχ.

καθετί που σύρεται καταγής

αρχ.

1. θεατρική εσθήτα με μακριά ουρά

2. καθετί που σαρώθηκε, όπως π.χ. άχυρο, σκουπίδι κ.ά. («ὄνους σύρματ' ἂν ἑλέσθαι μᾱλλον ἢ χρυσόν», Ηράκλ.)

3. ιατρ. πιθ. είδος δερματοπάθειας κατά την οποία συμβαίνει απώλεια τής επιφάνειας τού δέρματος

4. η κίνηση που γίνεται με το σύρσιμο

5. ίχνη διάβασης («τοῑς σύρμασι τῶν ὄφεων», Δίων Χρυσ.)

6. μουσ. η παράταση κατά την εκφώνηση τών τόνων ή φθόγγων («καταπλοκῆς, σύρματος καὶ ὅλως τῆς διὰ τῶν ὑπερβατῶν φθόγγων συμπλοκῆς», Πτολ.)

7. μακρά φράση

8. (σε περιφράσεις για χαρακτηρισμό μακρών πραγμάτων) α) «σύρμα... πλοκάμων» — μακριά και κυματιστά μαλλιά

β) «σύρμα τερηδόνος» — το σκουλήκι που έρπει στο ξύλο

γ) «σύρμα Ἀντιγόνης» — τόπος στη Θήβα όπου λεγόταν ότι η Αντιγόνη είχε σύρει το σώμα τού Πολυνείκους προς τη νεκρική πυρά τού αδελφού του Ετεοκλέους.